باسلام

جناب آقاي احمدي

1-خدشه شما به كبراي قياس اول را از جهت ابتناي آن بر تجربه حسي ميفهمم.

2-اختيار صفت مجزايي براي خداوند نيست بلكه مقصود متكلمين از قدرت همان توانايي و نيروي همراه با اختيار است.

3- رابطه قدرت و صحه الفعل اگر عينيت بود و دو لفظ مزبور با هم مترادف بودند قاضي نميتوانست صحه الفعل را حد وسط كند و از آن به عنوان واسطه اثبات قدرت براي خداوند استفاده كند.

4- لطفا بقيه متن را بياوريد.